-
1 dokuczać
-
2 dokuczać
-
3 dokuczyć
-
4 dokuczyć
vi pf→ dokuczać -
5 dogryzać
\dogryzać komuś ( mówić złośliwości) [gegen] jdn sticheln; ( dokuczać) jdn hänseln, auf jdm herumhacken ( fam) -
6 dokuczyć
-
7 drażnić
II. vtIII. vr\drażnić się z kimś sich +akk mit jdm necken -
8 przygryzać
1) ( przyciąć zębami)przygryźć sobie język/usta sich +akk auf die Zunge/Lippen beißen2) (pot: dokuczać)\przygryzać komuś gegen jdn sticheln -
9 szarpać
I. vt\szarpać za coś an etw +dat reißen [ lub zerren]\szarpać kogoś za włosy/rękaw jdn an den Haaren/am Ärmel ziehenIII. vr\szarpać się za brodę sich +akk am Bart zerren3) ( dokuczać sobie nawzajem)mąż szarpie się z żoną der Mann und seine Frau quälen sich gegenseitig -
10 ärgern
ärgern ['ɛrgɐn]I. vtes ärgert mich, dass er nie pünktlich ist złości mnie, że [on] nigdy nie przychodzi na czasjdn \ärgern dokuczać komuś, drażnić kogośII. vrsich über jdn/etw \ärgern gniewać [o złościć] się na kogoś/coś -
11 aufziehen
-
12 belästigen
belästigen * [bə'lɛstɪgən]vtjdn \belästigen Person: naprzykrzać się komuś; Lärm: dokuczać komuś2) ( zudringlich werden) nagabywaćer wurde von einem Betrunkenen belästigt [on] został zaczepiony przez pijakajdn sexuell \belästigen molestować [o napastować] kogoś seksualnie -
13 drangsalieren
drangsalieren * [draŋza'li:rən]vtjdn \drangsalieren Person: zadręczać kogoś; Insekten: dokuczać komuś -
14 foltern
vt -
15 plagen
I. vtII. vrsich [mit seiner Arbeit] \plagen zamęczać się [swoją pracą] -
16 zusetzen
zu|setzenvi1) ( sich negativ auswirken)jdm \zusetzen Krankheit: dokuczać [ perf dokuczyć] komuś2) ( bedrängen)jdm [mit seinen Bitten] \zusetzen naprzykrzać się komuś [swoimi prośbami]
См. также в других словарях:
dokuczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dokuczaćam, dokuczaća, dokuczaćają {{/stl 8}}– dokuczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, dokuczaćczę, dokuczaćczy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} świadomie i celowo sprawiać komuś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dokuczać — ndk I, dokuczaćam, dokuczaćasz, dokuczaćają, dokuczaćaj, dokuczaćał dokuczyć dk VIb, dokuczaćczę, dokuczaćczysz, dokuczaćkucz, dokuczaćczył «wyrządzać przykrość, wprawiać w kłopoty, dawać się we znaki, sprawiać ból; nękać, drażnić, denerwować»… … Słownik języka polskiego
dokuczyć — → dokuczać … Słownik języka polskiego
dać bobu — Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment … Słownik Polskiego slangu
dać do wiwatu — Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment … Słownik Polskiego slangu
dać popalić — Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment … Słownik Polskiego slangu
dać szkołę — Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment … Słownik Polskiego slangu
dać w kość — Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment … Słownik Polskiego slangu
dać wciry — Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment … Słownik Polskiego slangu
dać wycisk — Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment … Słownik Polskiego slangu
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego